ХАРАТЬЯ, хартия ·стар. папирус, пергамент, все, на чем встарь писали, и самая рукопись. Книга в харатье, в коже, пергаменте. Аки харатью белую, ·стхр.
| В архан. всякую рукопись и письмо зовут харатьей; вообще хартия - важное письмо, документ, грамота или жалованное письмо, дарственная и пр. Харатейная рукопись, пергаментная.
-и́, ж. устар.
То же, что хартия (в 1 знач.).
[От греч. χάρτης]
ХАРАТЬЯ́, харатьи, жен. (греч. chartes) (ист. филол.). То же, что хартия в 1 и 2 знач.
ж. устар.
1.
Старинная рукопись, грамота; хартия I 1..
2.
Материал (обычно папирус или пергамент), на котором написана такая рукопись, грамота; хартия I 2..
харатья́ "пергамент", харате́йный, др.-русск. харътиɪа, хартиɪа "пергамент, грамота" (Син. патер. ХI в.; см. Срезн. III, 1361 и сл.), затем харатья (Лаврентьевск. летоп. под 945 г., 971, новгор. грам. 1280 г.), ст.-слав. хартиѩ χάρτης (Супр.). Заимств. из ср.-греч. χαρτίον, мн. -ία, от χάρτης "бумага"; см. Фасмер, ИОРЯС 12, 2, 285; Гр.-сл. эт. 218. Отсюда харутья́ "чепуха", арханг. (Даль).