БАСУРМА́Н, -а, мн. -а́не, род. -а́н и (устар.) -а́нов, м. В старину: иноземец, иноверец (преимущ. о мусульманине).
-и, род. мн. -нок, дат. -нкам, ж. устар.
женск. к басурман.
БАСУРМА́НКА, басурманки (устар. нар.-поэт.). женск. к басурман и к басурманин.
ж. устар.
1.
жен. к сущ. басурман
2.
жен. к сущ. басурманин
БАСУРМА́НКА,БАСУРМА́НСКИ;БАСУРМА́НСКИЙ см. Басурма́н.